دو سال پیش هی بچه ها ذوق داشتند که وبلاگ دوره رو شروع کنیم و اینا. بعد کلی عصبانی شدیم از اونایی که اومده بودند adabi27 رو اشغال کرده بودند از قبل! چه می دونستیم که این وبلاگ عزیزمون یه سال بیشتر دوام نمی آره! ما روز های خوبی رو در کنار هم گذروندیم (حداقل من این طوری فکر می کنم!) قرار نبود به این سرعت هم رو فراموش کنیم! حالا که خیلی از اون روز ها می گذره من دارم فکر می کنم که ای کاش زمان همون جا می ایستاد همون جا سر کلاس معاصر که صدای شعر خوندن دکتر رحیمی (البته در معیت صدا های اضافی ساختمان سازی!) توی گوش هامون می پیچید. همون جا وسط بیت های خاقانی که دکتر فیروزیان می خوند. وسط ذوق کردن های دکتر بشردوست هر بار که اسم ولک و کانت رو می آورد!. همون جا که اون خانوم راهنما (که اسمش رو یادم نمی آد!) داشت توی شهر ری داد و بیداد می کرد!کاش زمان اون لحظه ای که هممون جمع شدیم جلوی موزه فرشچیان همون جا که داشتیم عکس یادگاری می گرفتیم. کاش زمان همون جا می ایستاد!
بعد همون خیلی وقت پیش ها یکی از بچه ها اومد اینجا نوشت که : وبلاگ درفشمونه! بالا نگه‌ش داریم! هیچ کدوممون گوش ندادیم!. اصلا درفش به کنار! یادمون رفت همدیگه رو! دوره‌مون رو!
فردا سوم تیره!! دو سال پیش همین روز ها شروع کردیم دوره‌مون رو! حالا که دوره‌ی بیست و نه داره شروع می شه احساس کردم ما و درفشمون داریم در گذشت ادوار و اعصار(!) فراموش می شیم! پس تقاضا می کنم که بیاریدش بالا! مخصوصا بچه هایی که هنوز خیلی توی همون فضا های ادبیات هستند.(البته اگه هنوز کسی اینجا رو می خونه احیانا!)
پ.ن.اول: به طور قطع خودم هم از این ایراد ها مستثنی نیستم!
پ.ن.دوم:واقعیت اینه که من قصد نداشتم هیچ وقت اینجا نویسنده باشم! می خواستم فقط بخونم! که چون هیچی برای خوندن نبود مجبور شدم!:) به بزرگواری خودتون ببخشید!
پ.ن.سوم:این روز ها ما رو هم دعا کنید لطفا.
ارادتمند!
رو ,ها ,جا ,های ,هم ,روز ,همون جا ,پ ن ,روز ها ,می کنم ,کاش زمان
درباره این سایت